1 بقرار یک نظر دل ز تو چون کنار گیرد تو مگر بجان در آیی که کسی قرار گیرد

2 تو چنین بخون عاشق چو می شبانه نوشی بصباح حشر ترسم که ترا خمار گیرد

3 بکشی به جورم آنگه بکشی به دار عبرت بتوهر که عشق ورزد زمن اعتبار گیرد

4 تو بلطف آب خضری من اگر چه تشنه سوزم نزنم نفس مبادا که دلت غبار گیرد

5 مژه را گشاد اهلی ندهد بگریه لیکن چکند که سیل خون را سر ره بخار گیرد

6 گر راه کعبه بر دگران میزند صنم اهلی دلش بکعبه دل آن صنم نمود