بیچاره از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 699

1 بیچاره کسی که می ندارد غوره به سلف همی‌فشارد

2 بیچاره زمین که شوره باشد وین ابر کرم بر او نبارد

3 باری دل من صبوح مستست وام شب دوش می‌گزارد

4 گفتم به صبوح خفتگان را پامزد ویم که سر برآرد

5 امروز گریخت شرم از من او بر کف مست کی نگارد

6 ساقیست گرفته گوشم امروز یک لحظه مرا نمی‌گذارد

7 جام چو عصاش اژدها شد بر قبطی عقل می‌گمارد

8 خاموش و ببین که خم مستان چون جام شریف می‌سپارد