بمردمی چو سگ یار کس بعالم از اهلی شیرازی غزل 216

1 بمردمی چو سگ یار کس بعالم نیست کسی که نیست سگ کوی یار آدم نیست

2 گداختم ز تماشای روی او چکنم نظاره رخ خورشید کار شبنم نیست

3 دوای زخم دلم جز لبش که میداند که مرهم دل من با مسیح مریم نیست

4 گسستم از همه عالم بمهریار و چه سود که سست عهد مرا عقد مهر محکم نیست

5 ز بسکه خون جهانی بریخت دوری او کجاست کز غم هجرش فغان و ماتم نیست

6 در آفتاب رخش کم ز ذره یی اهلی است ولی بمهر و محبت ز هیچکس کم نیست

7 اهلی بشاخ وصل چو بلبل کجا رسم کز سنگ جور بال و پر من شکسته است