1 درد می مرهم ریش دل بیمار غم است ورنه از دولت ساقی می صافی چه کم است

2 وصل لذت ندهد تا نچشی زهر فراق لذت عشق هم از چاشنی زهر غم است

3 درد جامی که رسد از تو غنیمت شمریم در دو صافی ز کفت هرچه بود مغتنم است

4 ای مسیحا نفس آخر چه شود گر ز کرم بازپرسی که دل خسته ما درچه دم است

5 چون کبوتر دل ما صید در و بام تو شد پاس مرغ دل ما دار که صید حرم است

6 کوس بدنامی ما در همه آفاق زدند آتش سینه ما در همه عالم علم است

7 کیست اهلی؟ که گدایی کند از لعل تو لیک چشمه نوش لب لعل تو بحر کرم است