1 هر زمانی زلف را بندی کند با دل آشفته پیوندی کند

2 بس دل و جان را که زلف سرکشش از سر مویی زبان‌بندی کند

3 لب گشایدتا ببینم وانگهی یاریم چون آرزومندی کند

4 هر دو لب بربندد آرد قانعم گر به یک قندیم خرسندی کند

5 لیک می‌دانم که دل نجهد به جان گر نگاهی سوی آن قندی کند

6 گر بنالم صبر فرماید مرا دل چو خون شد صبر تا چندی کند

7 عشق او عطار را شوریده کرد کیست کین شوریده را بندی کند