اوزگه عالمده مگر تو کسم از واعظ قزوینی غزل 391

1 اوزگه عالمده مگر تو کسم غمیندن یاشلر یوخسه بدسیلا به دوزمزلر بود اغلر تاشلر

2 گیجسه گر لعل لبندن آدمز بوشوقدن داشلنور اشکم کبی خاتم گوزیندن قاشلر

3 نوبهار حسن فیضندن که من مجنونیم غنچه تک اطفال الینده آچلوللر تاشلر

4 تا قلج چقمز قنندن ظاهر اولمز جوهری نور چشمم، وسمنی نیلر اول اگری قاشلر

5 لاله و گل دامننده هر سحر شبنم دگول گیجه لر روز سیاهمدن تو کللر یاشلر

6 پادشاه ملک فقرک تختمز دور پشت پا تاج دولت دوست یولینده و یرلمیش یاشلر

7 قوجه لق حرصی کنون فکر سر و سامان ایدر ایندی دو تمیش باشدن بویا شه گلمیش یاشلر

8 تن قوجلدی واعظ ایشدن دوشد یلر عقل و حواس عمر از بس تند گیچدی قالدیلر یولداشلر