جان ما با ما در این از شاه نعمت‌الله ولی غزل 142

1 جان ما با ما در این دریا نشست یار دریا دل خوشی با ما نشست

2 از سر هر دو جهان برخاست دل بر در یکتای بی‌ همتا نشست

3 در خرابات مغان ما را چو یافت مجلسی خوش دید خوش آنجا نشست

4 چون سر دار فنا دار بقا است بر سر دار آمد و از پا نشست

5 ما و ساقی خوش به هم بنشسته ‌ایم خوش بود با مردم دانا نشست

6 زاهد مخمور زیر افتاد و شد عاشق مست آمد و بالا نشست

7 سید ما نور چشم مردم است لاجرم بر دیدهٔ بینا نشست