تا روز حشر کم نشود سوز داغ از اهلی شیرازی غزل 7

1 تا روز حشر کم نشود سوز داغ ما هرگز بیمن عشق نمیرد چراغ ما

2 مست فراغتیم باقبال می فروش خلوت نشین بخواب نه بیند فراغ ما

3 پرورده هوای گلستان آن گلیم تاب نسیم خلد ندارد دماغ ما

4 ماراست خوش گوار تر از آب زندگی گر یار زهر می فکند در ایاغ ما

5 باغ گلی است هر ورق ما زوصف دوست دامان گل برند حریفان ز باغ ما

6 چون گل شکفته ایم و دل آزده همچو سرو هر چند خار غم دمد از باغ وراغ ما

7 اهلی چو لاله داغ غم او نهان مکن تا مدعی بخاک برد رشگ داغ ما