خانه بردوشیم ما، کنج وطن از واعظ قزوینی غزل 147

1 خانه بردوشیم ما، کنج وطن کی جای ماست؟ رزق ما سرگشتگان چون گردباد از پای ماست

2 باغ زندانست، تا چون غنچه در بند خودیم هر کجا بیرون رویم از خویشتن، صحرای ماست

3 رنگ خجلت بر رخ ما ز انفعال سائلان لاله یی از کوهسار همت والای ماست

4 از می نظاره صنع است ما را سرخوشی سبزه یی هرجا که سر زد گردن مینای ماست

5 قطعه بگسستن از مخلوق، نظم واعظ است عرضه بی مدعایی پیش خلق، انشای ماست