دل سرمست ما ز جان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 262

1 دل سرمست ما ز جان بگذشت آن معانی ازین بیان بگذشت

2 در خرابات عشق می گردید لامکان یافت از مکان بگذشت

3 دنیی و آخرت به هم بر زد جان چه باشد که از جهان بگذشت

4 از وجود و عدم سخن نکند هرکه از نام و از نشان بگذشت

5 میل جنت دگر نخواهد کرد دل که بر کوی عاشقان بگذشت

6 نور رویش به چشم ما بنمود دیده از بحر بیکران بگذشت

7 سید ما گذشت از عالم بنده با حضرتش روان بگذشت