چشم ما از نور رویش روشنست
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 چشم ما از نور رویش روشنست مهر و مه چون یوسف و پیراهنست
2 نور اول روح اعظم خوانمش بلکه او جان است و عالم چون تنست
3 مجلس او بزم سرمستان بود جرعه ای از جام او شیر افکنست
4 عشق می گوید سخنها ورنه عقل در بیان آن معانی الکنست
5 کی گریزد عاشق از خار جفا کاو چو بلبل در هوای گلشنست
6 خود کجا آید به چشم ما بهشت بر در میخانه ما را مسکن است
7 نعمت الله را بسی جستم به جان چون بدیدم نعمت الله با من است