سر مستی ما مردم هشیار از عطار نیشابوری غزل 313

1 سر مستی ما مردم هشیار ندانند انکار کنان شیوهٔ این کار ندانند

2 در صومعه سجاده نشینان مجازی سوز دل آلودهٔ خمار ندانند

3 آنان که بماندند پس پردهٔ پندار احوال سراپردهٔ اسرار ندانند

4 یاران که شبی فرقت یاران نکشیدند اندوه شبان من بی‌یار ندانند

5 بی یار چو گویم بودم روی به دیوار تا مدعیان از پس دیوار ندانند

6 سوز جگر بلبل و دلتنگی غنچه بر طرف چمن جز گل و گلزار ندانند

7 جمعی که بدین درد گرفتار نگشتند درمان دل خستهٔ عطار ندانند