گرنه ابرو ترش آن غمزه خونریز از اهلی شیرازی غزل 663

1 گرنه ابرو ترش آن غمزه خونریز کند بر لب لعل تو دندان همه کس تیز کند

2 تا فلک دیدترا ز یوسف بگذاشت باغبان تربیت گلبن نو خیز کند

3 نرگس مست نو گر رهزن مردم نشود بر من گوشه نشین فتنه که انگیز کند؟

4 سخن تلخ به بیمار غمت لایق نیست مگرش خنده شیرین شکرآمیز کند

5 اهلی از پرتو زنار نبیند کافر آنچه بادین من آن زلف دلاویز کند