یا رب سببی ساز که یارم به از حافظ شیرازی غزل 89

1 یا رب سببی ساز که یارم به سلامت بازآید و بِرهانَدَم از بندِ مَلامت

2 خاکِ رهِ آن یارِ سفرکرده بیارید تا چشمِ جهان بین کُنَمَش جایِ اقامت

3 فریاد که از شش جهتم راه بِبَستند آن خال و خط و زلف و رخ و عارض و قامت

4 امروز که در دستِ توام مرحمتی کن فردا که شَوَم خاک چه سود اشکِ ندامت

5 ای آن که به تقریر و بیان دم زنی از عشق ما با تو نداریم سخن، خیر و سلامت

6 درویش مکن ناله ز شمشیرِ اَحِبّا کاین طایفه از کشته ستانند غرامت

7 در خرقه زن آتش که خمِ ابرویِ ساقی بر می‌شکند گوشهٔ محراب امامت

8 حاشا که من از جور و جفای تو بنالم بیدادِ لطیفان همه لطف است و کرامت

9 کوته نکند بحث سرِ زلف تو حافظ پیوسته شد این سلسله تا روزِ قیامت