چهره بگشای، که از شوق بپرواز از واعظ قزوینی غزل 488

1 چهره بگشای، که از شوق بپرواز آیم تا بود جان بتن از خود روم و، باز آیم

2 پر ز افغانم و خاموش چو ابریشم ساز ناخن دادرسی کو که به آواز آیم؟!

3 تنم از ضعف چنان شد، که بسر منزل خویش نبرم راه ز بیهوشی اگر باز آیم

4 شبنم آسا همه تن دیده گریان گردم چون بگلگشت سراپای تو طناز آیم

5 لطف کردی قدمی رنجه نمودی باری آن قدر باش که از خود روم و باز آیم

6 کردم آلوده بصد عیب چو واعظ خود را تا بیاد تو ز بدگویی غماز آیم