کس از فراغ تو عیش و فراغ از اهلی شیرازی غزل 652

1 کس از فراغ تو عیش و فراغ را چکند می طرب چه خورد گشت باغ را چکند

2 کجا فراغ بود بی رخ تو عاشق را وگر فراغ بود هم فراغ را چکند

3 به نوبهار نشاط است باغ و صحرا خوش خزان رسیده غم باغ و راغ را چکند

4 دماغ کشته غم را بخور عود چه سود شنید غمزده عطر دماغ را چکند

5 غبار غم بزبان گر نیاورد عاشق چو شمع در غم او سوز و داغ را چکند

6 ز مهر روی تو اهلی چو شمع شب همه شب بسوز و گریه خوش است او فراغ را چکند