یک از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 22

1 این مژده شنیدی که بناگاه برآمد زین تنگ شکر خای که ازراه برآمد

2 آن همچو دم صبح که از گل خبر آورد وین همچو نسیمی که سحرگاه برآمد

1 عشقبازی دیگرم در تحت فرمان یافتست جان بشکلی دیگرم درد ست جانان یافتست

2 هر کجا عشق آمد انجا چاره هم بیچار گیست زانکه درد عشق هم از درد درمان یافتست

1 باز خورشید قصد بالا کرد باز آثار خوب مبدا کرد

2 ماه منجوق گل پدید آورد علم نو بهار پیدا کرد