یکشب که در فراق جمال تو از اهلی شیرازی غزل 365

1 یکشب که در فراق جمال تو دلبرست باصد هزار روز قیامت برابرست

2 با دوست گر سخن ز مسیحا رود خموش کز هرچه میرود سخن دوست خوشترست

3 بازآ که چشم صید بتکبیر تیغ تو چون گوش روزه دار بر الله اکبر است

4 از بزم ما بصدق دل دیگران مرو بنشین که گر تو جان طلبی هم میسرست

5 باور مکن که مرده آب خضر بود آنرا که زندگی ز لب روح پرورست

6 آتش پرست را ز می آتشین چه غم گر آتش است بر دل او آب کوثر است

7 زان لعل شکرین سخنی بس بود مرا اهلی نه طوطی است که در بند شکرست