یک موی ترا هزار دام از امیرخسرو دهلوی غزل 178

1 می ریزد ازتری ز تو، ای جان فزای آب ما تشنه ایم تشنه خود را نمای آب

2 خاک در تو بر سر و چشم پر آب ماست پیوسته گر چه خاک شود زیر پای آب

1 الا دمعی سارعت والهوا وقد ذاب قلبی هو والنوا

2 اسیرست ازان میر خوبان دلم به دردی که هرگز ندیدم دوا

1 شکرت را شد اگر چه سپه موران مرکب مگسی نیز نخواهم که کند سایه بر آن لب

2 منم و قامت شاهد، برو ای خواجه مأذن تو در مسجد خود زن و الی ربک فارغب