1 روزی مگر این بسته در ما بگشایند وز لطف من گشمده را راه نمایند

2 گر خلق جهان حال من خسته بدانند از عین تحیر سرانگشت بخایند

3 عمری ست که از جور فلک با غم و دردم زین بیش مگر درد به دردم بیفزایند

4 تا کی در بخت من بیچاره ببندند وقتی ست که از روی ترحم بگشایند

5 زنهار که دل در فلک و دهر نبندی کایشان ز جهان یکسره بی مهر و وفایند