بود روزی خواجه ای سالار کرد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 بود روزی خواجه ای سالار کرد می کشیدی درد و می نوشید درد
2 کیسه های سیم و زر بر هم نهاد عاقبت غیری ببرد و خواجه مرد
3 شیشه ای بودش پر از نقش و خیال اوفتاد آن شیشه و شد خرد و مرد
4 بر سر پل ساخت خواجه خانه ای سیل آمد ناگه آن خانه ببرد
5 هر کجا دیدیم رند سرخوشی بود و نابود جهان یک سَر شمرد
6 گر به صورت عارفی رفت از جهان جان امانت داشت با جانان سپرد
7 خلعتی از جامهٔ سید بپوش ور نه خود سهل است خرقه صوف و برد