بار دگر پیر ما رخت به از عطار نیشابوری غزل 190

1 بار دگر پیر ما رخت به خمار برد خرقه بر آتش بسوخت دست به زنار برد

2 دین به تزویر خویش کرد سیه‌رو چنانک بر سر میدان کفر گوی ز کفار برد

3 نعرهٔ رندان شنید راه قلندر گرفت کیش مغان تازه کرد قیمت ابرار برد

4 در بر دیندار دیر چست قماری بکرد دین نود ساله را از کف دیندار برد

5 درد خرابات خورد ذوق می عشق یافت عشق برو غلبه کرد عقل به یکبار برد

6 چون می تحقیق خورد در حرم کبریا پای طبیعت ببست دست به اسرار برد

7 در صف عشاق شد پیشه‌وری پیشه کرد پیشه‌وری شد چنانک رونق عطار برد