بر زلف تو از گره نشان بایستی از عبدالرزاق اصفهانی رباعی 109

1 زهی دهان تو میم و زلعل حلقه میم زهی دو زلف تو جیم و زمشک نقطه جیم

2 ز مهر میم تو وز جور جیم تو هستم فراخ حوصله چون جیم و تنگدل چون میم

1 خیز و بلبل بین و آن شادی بر گل کردنش خیز و گل بین وان تبسم پیش بلبل کردنش

2 گر غرض گل بود را گل اینک در برش پس ز بهر چیست این آشوب و غلغل کردنش

1 اندیشه دل دراز می‌بینم بر دل در درد باز می‌بینم

2 بربود فلک امید من یک‌یک یارب که چه ترکتاز می‌بینم