بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 803

1 بر سر کوی تو عقل از سر جان برخیزد خوشتر از جان چه بود از سر آن برخیزد

2 بر حصار فلک ار خوبی تو حمله برد از مقیمان فلک بانگ امان برخیزد

3 بگذر از باغ جهان یک سحر ای رشک بهار تا ز گلزار و چمن رسم خزان برخیزد

4 پشت افلاک خمیدست از این بار گران ای سبک روح ز تو بار گران برخیزد

5 من چو از تیر توام بال و پری بخش مرا خوش پرد تیر زمانی که کمان برخیزد

6 رمه خفتست همی‌گردد گرگ از چپ و راست سگ ما بانگ برآرد که شبان برخیزد

7 من گمانم تو عیان پیش تو من محو به هم چون عیان جلوه کند چهره گمان برخیزد

8 هین خمش دل پنهانست کجا زیر زبان آشکارا شود این دل چو زبان برخیزد

9 این مجابات مجیر است در آن قطعه که گفت بر سر کوی تو عقل از سر جان برخیزد