1 بدو آتبین گفت کای تند مرد زبان تو مغز مرا بنده کرد

2 بدان گه که بابت بیفگند خوار به بیشه درون زار و بیچاره وار

3 اگر من تو را اندر آن تیره خاک رها کردمی، گشته بودی هلاک

4 نه امروز بودی تو او را پسر نه باب تو را نیز نام پدر

5 تو نیواسب را ز آن بکشتی درست که او مر تو را خواست کشتن نخست

6 به من برسپاسی نباید نهاد درِ داد بر خود بباید گشاد

7 اگر تو مر او نکشتی به جنگ ندادی تو را او زمانی درنگ

8 گرامی پسر با تو همشیره بود ز دل دوستی بر تو بر خیره بود

9 بیامد چنانچون برادر پَسَت نکوهش کند زین همی هرکست

10 مر او را به بیهوده کردی تباه به تو بازگردد ز هر سو گناه