1 بر اشکم کهربا آبیست روشن سرشکم بی تو خونابیست روشن

2 اگر گفتم که اشکم سیم نابست خطا گفتم که سیمابیست روشن

3 شبی خورشید را در خواب دیدم توئی تعبیر و این خوابیست روشن

4 شکنج زلف و روی دلفروزت شبی تاریک و مهتابیست و روشن

5 خطت از روشنائی نامهٔ حسن بگرد عارضت بابیست روشن

6 رخت در روشنی برد آب آتش ولی در چشم ما آبیست روشن

7 دلم تا شد مقیم طاق ابروت چو شمعی پیش محرابیست روشن

8 کجا از ورطهٔ عشقت برم جان چو می‌دانم که غرقابیست روشن

9 درش خواجو بهر بابی که خواهی ز فردوس برین بابیست روشن