بر من در وصل بسته میدارد دوست از مولانا رباعی 244

1 من این ایوان نه تو را نمی‌دانم نمی‌دانم من این نقاش جادو را نمی‌دانم نمی‌دانم

2 مرا گوید مرو هر سو تو استادی بیا این سو که من آن سوی بی‌سو را نمی‌دانم نمی‌دانم

1 عاشق روی جان فزای توییم رحمتی کن که در هوای توییم

2 تو به رخسار آفتابی و مه ما همه ذره در هوای توییم

1 در پرده دل بنگر صد دختر آبستان زان گنجگه دل‌ها زان سجده گه مستان

2 بشنو چه به اسرارم می آید از آن طارم یک دم که از این سو آ یک دم که قدح بستان

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد