1 در چمن جان من سرو خرامان یکی ست نرگس رعناش دو، غنچه خندان یکی ست

2 گفت به غمزه لبش، جان ده و بوسی ستان کاش دو صد جان بدی، وه که مرا جان یکی ست

3 من ز غم گلرخی ژاله فشانم چو اشک ابر درین واقعه با من گریان یکی ست

4 طرف چمن می روی طعنه زنان سرو را بیش خجالت مده، راه جوانان یکی ست

5 خسرو دلخسته را بنده صورت نگر چونکه به معنی رسی، بنده و سلطان یکی ست