1 روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر خرمن سوختگان را همه گو باد ببر

2 ما چو دادیم دل و دیده به طوفان بلا گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر

3 زلف چون عنبر خامش که ببوید هیهات ای دل خام طمع این سخن از یاد ببر

4 سینه گو شعله آتشکده فارس بکش دیده گو آب رخ دجله بغداد ببر

5 دولت پیر مغان باد که باقی سهل است دیگری گو برو و نام من از یاد ببر

6 سعی نابرده در این راه به جایی نرسی مزد اگر می‌طلبی طاعت استاد ببر

7 روز مرگم نفسی وعده دیدار بده وان گهم تا به لحد فارغ و آزاد ببر

8 دوش می‌گفت به مژگان درازت بکشم یا رب از خاطرش اندیشه بیداد ببر

9 حافظ اندیشه کن از نازکی خاطر یار برو از درگهش این ناله و فریاد ببر