1 بر من کنون که بی تو جهان تیره فام شد ای شمع جان، در آی که روزم به شام شد

2 تو خوش به ناز خفته که عیشت حلال بادت مسکین کسی که خواب به چشمش حرام باشد

3 هر مرغ شاد با گل و هر سرو در چمن بیچاره بلبلی که گرفتار دام شد

4 ناز و کرشممه ای که کنی هر دم، ای صبا می زیبدت که پیش تو سلطان غلام شد

5 در آستانت لاف رسیدن کرا رسد آن را که زیر پای دو عالم دو گام شد

6 گفتی نه ای تمام به عشق، آری این سخن دانی، چو بشنوی که فلانی تمام شد

7 بدنامی است عشق بتان، دور به زما آن عاشقی که دور ز ما نیکنام شد

8 دی آن کلاه زهد که صوفی به فرق داشت بر دست ساقیی چو تو امروز جام شد

9 خسرو که زیست با همه خوبان به تو سنی اینک به نیم چابک عشق تو رام شد