بر من از دورش به نوبت ساغر از اهلی شیرازی غزل 522

1 بر من از دورش به نوبت ساغر می می‌رسد نوبت ما یارب از دور فلک کی می‌رسد

2 مرهمی تا کی رسد بر ریش دل از لعل او حالیا زان غمزه‌ام زخم پیاپی می‌رسد

3 عاشق لب‌تشنه را از ساقی دور فلک دیده پرخون می‌شود تا جرعه‌ای می می‌رسد

4 در تحمل جان سخت من چو سنگ خاره است زین همه سختی که بر جان من از وی می‌رسد

5 باد اگر بر استخوانم می‌وزد از سوز دل آتش سوزنده را مانَد که بر نی می‌رسد

6 صبر کن از زخم دل اهلی که آن ابروکمان مرهمی گر می‌نهد صد ناوک از پی می‌رسد

7 سر کوی تو گلزاری‌ست ای سرو از گل‌اندامان چو اهلی عندلیبی هم در این گلزار می‌باید