1 بر همه ذرات عالم آفتابی تافته بینم و هر ذره ای از وی نصیبی یافته

2 تار و پود و صورت و معنی و جسم و جان ما تافته بر همدگر خوش جامه ای را بافته

3 کس نمی یابم در این صحرا که محرومست از او آفتاب رحمتش بر کور و بینا تافته

4 مو بi مو زلف پریشان جمع کرده وانگهی از برای سیدی خوش گیسوئی را بافته

5 ساقی سرمست ما بزم ملوکانه نهاد نعمت الله پیش از رندان به می بشتافته