1 ای پیر، خاک پای تو نور سعادت است مقراض توبه تو چو لای شهادت است

2 هستی تو آن نظام که نون خطاب تو محراب راست کرده برای عبادت است

3 دید آنکه طلعت تو و بیداریش نبود هست آن سگی که خفتن صبحش به عادت است

4 تو شمع صبح، شعله شوقی که از تو خاست زان هر یکی شراره چراغ هدایت است

5 علامه ای که معرفت انبیاش هست او را به پیش تو محل استفادت است

6 در عهد تو قیام جهان از وجود تست مانند صورتی که قیامش به مادت است

7 هر یک مرید تو چو هلالی ست از رکوع هر شب هلال وار ازان در زیادت است

8 بتوان مرید گفت مرید ترا که اوست آن مردمی که فتنه عین سعادت است

9 امید کز تو واصل گردد چو خرد و پیر خسرو که بی وصال چو حرف ارادت است