1 آه که نیش غمت خاطر من ریش کرد وه که دلم جان و سر در پیِ آن نیش کرد

2 هرکم و بیشی که کرد یار ز جور و ستم بیش مکن گفتمش رغم مرا بیش کرد

3 لاف سری می زند عقل ولی هرکجا عشق قدم در نهاد عقل سر خویش کرد

4 گرچه کمان ابرویش داشت ولی بیشتر سعی به قربان من ترک جفا کیش کرد

5 گوشهٔ تجرید را دل به خیالی گذاشت منزل شاهانه را کلبهٔ درویش کرد