آه از عشق جمال حوره‌ای
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 آه از عشق جمال حوره‌ای کو گرفت از عاشقانش دوره‌ای
2 زندگیِ نوبه‌نو از کشتنش صحتی تازه شد از رنجوره‌ای
3 گر گهر داری ببین حال مرا در تک دریا ز دریا دوره‌ای
4 گفتم: ای عقلم کجایی؟ عقل گفت: «چون شدم مِی، چون کنم انگوره‌ای؟!»
5 جان بسوز و سرمه کن خاکسترش تا نمانَد در دو عالم کوره‌ای
6 تا کند جان‌های بی‌جان در سماع گرد آن شهد ازل زنبوره‌ای
7 تا کند آن شمس تبریزی به حق جمله ویران‌هات را معموره‌ای