آه ازین تنگ قبایان از امیرخسرو دهلوی غزل 1629

1 آه ازین تنگ قبایان شده تنگم دامان که نه سر ماند مرا در غم ایشان نه امان

2 لب گشایند و نباتی ندهندم، آری کام خود را نتوان یافتن از خودکامان

3 گر برم در برشان دست، بدزدند اندام سیم دزدی عجبی نیست ز سیم اندامان

4 رخ چو آتش بنمایند و جگر پخته کنند این دل پخته من سوخته شد زین خامان

5 خسرو از بهر تو بدنام شد، از وی بگریز نیکنامی نبود در روش بدنامان