ای آنکه ز شوق آهویت مجنونم از اهلی شیرازی رباعی 12

1 گر زخم عشق بر دل مردم جراحت است مارا ز زخم تیر بتان چشم راحت است

2 گل راست حسن و بسته دهان مرا نمک حسن نکو بسی است سخن در ملاحت است

1 کس نبودش خبر از زشتی و زیبایی ما آتش دل علم افروخت به رسوایی ما

2 ما ز صد نکته حسن تو یکی می بینیم بیش ازین نیست در آیینه بینایی ما

1 تاخریدار تو شد گل آبرو صدجا فروخت هرکه یوسف میخرد نتاوند استغنا فروخت

2 بهر آن ترسا پسر گر جان فروشم عیب نیست پیر ما دنیا و دین در خانه ترسا فروخت