ای آفتاب رویت از غایت نکویی
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 ای آفتاب رویت از غایت نکویی افزون ز هرچه دانی برتر ز هرچه گویی
2 گر نیکویی رویت یک ذره رخ نماید دو کون مست گردد از غایت نکویی
3 یارب چه آفتابی کاندر دو کون هرگز در چشم جان نیاید مثلت به خوبرویی
4 چون از کمال غیرت بر جان کمین گشایی از خون عاشقانت روی زمین بشویی
5 عطار در ره او از هر دو کون بگذر وانگه ز خود فنا شو گر مرد راه اویی
ادامه توضیحات شاعر