ای آفتاب رویت از غایت از عطار نیشابوری غزل 852

1 ای آفتاب رویت از غایت نکویی افزون ز هرچه دانی برتر ز هرچه گویی

2 گر نیکویی رویت یک ذره رخ نماید دو کون مست گردد از غایت نکویی

3 یارب چه آفتابی کاندر دو کون هرگز در چشم جان نیاید مثلت به خوبرویی

4 چون از کمال غیرت بر جان کمین گشایی از خون عاشقانت روی زمین بشویی

5 عطار در ره او از هر دو کون بگذر وانگه ز خود فنا شو گر مرد راه اویی