ای نخل آرزو لب لعلت طبیب از اهلی شیرازی غزل 128

1 ای نخل آرزو لب لعلت طبیب کیست پرورده یی عجب رطبی تا نصیب کیست

2 بادی که می وزد خبر هجر می دهد بازاین سموم غم پی جان غریب کیست

3 هرجا که عاشقی است فلک در کمین اوست آه این حسود سنگدل آخر رقیب کیست

4 با هر کسی کرشمه خاصی است یار را کس را یقین نگشت که آن مه حبیب کیست

5 چون گلبن مراد به بیگانه داد گل اهلی که نالد از غم دل عندلیب کیست

6 به خاکروبی میخانه سرخوشم کانجا ز آستین مرقع صد آستین روب است

7 به بوسه گر دل مسکین نوازیی داری تو خود ببخش که اهلی گدای محجوب است