ای شب قدر بیدلان طرهٔ از خواجوی کرمانی غزل 783

1 ای شب قدر بیدلان طرهٔ دلربای تو مطلع صبح صادقان طلعت دلگشای تو

2 جان من شکسته بین وین دل ریش آتشین ساخته با جفای تو سوخته در وفای تو

3 خاک در سرای تو آب زنم به دیدگان تا گل قالبم شود خاک در سرای تو

4 گر چه به جای من تو را هست هزار معتقد در دو جهان مرا کنون نیست کسی به جای تو

5 می‌فتم و نمی‌فتد در کف من عنان تو می‌روم و نمی‌رود از سر من هوای تو

6 چون به هوای کوی تو عمر به باد داده‌ام خاک ره تو می‌کنم سرمه به خاک پای تو

7 در رخم ار نظر کنی ور به سرم گذر کنی جان بدهم به روی تو سر بنهم برای تو

8 روضه خلد اگر چه دل بهر لقا طلب کند روضهٔ خلد بیدلان نیست به جز لقای تو

9 گر چه سزای خدمتت بندگی‌ای نکرده‌ام چیست گنه که می‌کشم این همه ناسزای تو

10 خواجو اگر چه عشق را صبر بود دوا و بس دردی دردکش که هم درد شود دوای تو