ای آینه قدرت بیچون الهی از خواجوی کرمانی غزل 916

1 ای آینه قدرت بیچون الهی نور رخت از طره شب برده سیاهی

2 خط بر رخ زیبای تو کفرست بر اسلام رخسار و سر زلف تو شرعست و مناهی

3 آن جسم نه جسمست که روحیست مجسم وان روی نه رویست که سریست الهی

4 در خرمن خورشید زند آه من آتش زان در تو نگیرد که نداری رخ کاهی

5 هر گه که خرامان شوی ای خسرو خوبان صد دل برود درعقبت همچو سپاهی

6 خواجو سخن وصل مگو بیش که درویش لایق نبود بر کتفش خلعت شاهی