ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2987

1 ای جان و ای دو دیده بینا چگونه‌ای وی رشک ماه و گنبد مینا چگونه‌ای

2 ای ما و صد چو ما ز پی تو خراب و مست ما بی‌تو خسته‌ایم تو بی‌ما چگونه‌ای

3 آن جا که با تو نیست چو سوراخ کژدم است و آن جا که جز تو نیست تو آن جا چگونه‌ای

4 ای جان تو در گزینش جان‌ها چه می‌کنی وی گوهری فزوده ز دریا چگونه‌ای

5 ای مرغ عرش آمده در دام آب و گل در خون و خلط و بلغم و صفرا چگونه‌ای

6 زان گلشن لطیف به گلخن فتاده‌ای با اهل گولخن به مواسا چگونه‌ای

7 ای کوه قاف صبر و سکینه چه صابری وی عزلتی گرفته چو عنقا چگونه‌ای

8 عالم به توست قایم تو در چه عالمی تن‌ها به توست زنده تو تنها چگونه‌ای

9 ای آفتاب از تو خجل در چه مشرقی وی زهر ناب با تو چو حلوا چگونه‌ای

10 زیر و زبر شدیمت بی‌زیر و بی‌زبر ای درفکنده فتنه و غوغا چگونه‌ای

11 گر غایبی ز دل تو در این دل چه می‌کنی ور در دلی ز دوده سودا چگونه‌ای

12 ای شاه شمس مفخر تبریز بی‌نظیر در قاب قوس قرب و در ادنی چگونه‌ای