ای مصور ز کف این تخته تعلیم از اهلی شیرازی غزل 1245

1 ای مصور ز کف این تخته تعلیم بنه سجده کن پیش بت ما سر تسلیم بنه

2 گر سر و دست به میزان محبت داری جان بیک نیم و جهان جمله بیک نیم بنه

3 ملک راحت طلبی رند و گدا باش چو من ورنه سلطان شو و دل بر خطر و بیم بنه

4 آخر ای چرخ منداینهمه غم بر دل من بار غم بر دل عشاق به تقسیم بنه

5 تا مرا بنده خود خواند ز غم آزادم خسرو وقتم و گو خط بغلامیم بنه

6 همنشینان چو به خشت در او جان بدهم بر سر خاک من آن خشت بتعظیم بنه

7 بنده خاک در سیمتنی شو اهلی بت پرستی مکن و دل ز زر و سیم بنه