ای دل سر تسلیم بنه بر از خیالی بخارایی غزل 348

1 ای دل سر تسلیم بنه بر کف پایی کز راه تکبر نرسد کار به جایی

2 هرکس که به می صاف نازد قدح دل گر صوفی وقت است در او نیست صفایی

3 چون دفتر گل باد پراکنده به هر باد هر دل که در او از طرفی نیست هوایی

4 مستانِ می شوق تو را غیر قدح نیست در دور حریفی که زند گرد برایی

5 ما را چو سکندر هوس چشمهٔ حیوان زآن است که دارد به لبت نسبت مایی

6 ای سرو خیالی چو هوادار قدیم است گه گه به رهش بهر خدا طال بقایی