ای شاخ گل که در پی گلچین از شهریار گزیدهٔ غزلیات 97

1 ای شاخ گل که در پی گلچین دوانیم این نیست مزد رنج من و باغبانیم

2 پروردمت به ناز که بنشینمت به پای ای گل چرا به خاک سیه می نشانیم

3 دریاب دست من که به پیری رسی جوان آخر به پیش پای توگم شد جوانیم

4 گرنیستم خزانه خزف هم نیم حبیب باری مده ز دست به این رایگانیم

5 تا گوشوار ناز گران کرد گوش تو لب وا نشد به شکوه ز بی همزبانیم

6 با صد هزار زخم زبان زنده ام هنوز گردون گمان نداشت به این سخت جانیم

7 یاری ز طبع خواستم اشکم چکید و گفت یاری ز من بجوی که با این روانیم

8 ای گل بیا و از چمن طبع شهریار بشنو ترانه غزل جاودانیم