ای گل که ترا چون من هزار از اهلی شیرازی رباعی 7

1 ای گل که ترا چون من هزار افکارند هر گوشه ز نرگس تو صد بیمارند

2 ریزند چو نرگس بته پای سگت مستان تو شش تنگه که بر کف دارند