1 ای از فروغ روی تو خورشید رو سفید شب را به جنب طره تو گشته مو سفید

2 خط بر میار تا نشود روز ما سیاه آن روی در خور است چنان باش کو سفید

3 با من چو وقت صبح چنین گفت شب که ما کردیم موی در هوس روی او سفید

4 عمری هوای زلف تو پختیم و عاقبت کردیم موی خویش درین آرزو سفید

5 در آرزوی آنکه جوانی بود مقیم بسیار کرده ایم درین فکر مو سفید

6 جز در ختا و هند بیاض سواد من خسرو میان نظم سیاهی مجو سفید