ای برده هوا سوی از ابوالحسن فراهانی رباعی 107

1 ای راحت دیده و دل ای نور بصر تا کی به غم و هجر برم عمر به سر

2 انداختی از نظر چو بشکست دلم آری چو شکست آینه افتد ز نظر

1 از تحمل‌های من بر من تغافل می‌کند هرچه با من می‌کند صبر و تحمل می‌کند

2 دل درون سینه بهر داغ دارم باغبان خدمت گلبن برای حاطر گل می‌کند

1 نفس از لب به سوی سینه برگردید و دانستم که او را با خیال روی جانان الفتی باشد