ای برده هوا سوی از ابوالحسن فراهانی رباعی 107

1 باد نوروز آمد و آورد بوی یاسمین بهر رقص آمد برون دست چنار از آستین

2 نرگس مخمور در صحن چمن زین خرمی کوفت چندان تا که تا زانو فروشد در زمین

1 عشق گل گر آشکارا کرد بلبل باک نیست عاشقی ترسد ز رسوایی که عشقش پاک نیست

2 کار ما را از نگاهی می تواند ساختن گردش چشم تو مثل گردش افلاک نیست

1 نفس از لب به سوی سینه برگردید و دانستم که او را با خیال روی جانان الفتی باشد