کنون که بر کفِ گل جامِ بادهٔ از حافظ شیرازی غزل 44

1 کنون که بر کفِ گل جامِ بادهٔ صاف است به صد هزار زبان بلبلش در اوصاف است

2 بخواه دفتر اشعار و راهِ صحرا گیر چه وقتِ مدرسه و بحث کشف کَشّاف است؟

3 فقیه مدرسه دی مست بود و فتوی داد که می حرام، ولی بِه ز مالِ اوقاف است

4 به دُرد و صاف تو را حکم نیست خوش دَرکَش که هر چه ساقی ما کرد، عینِ الطاف است

5 بِبُر ز خلق و چو عَنقا قیاس کار بگیر که صیت گوشه نشینان ز قاف تا قاف است

6 حدیثِ مدعیان و خیالِ همکاران همان حکایت زردوز و بوریاباف است

7 خموش حافظ و این نکته‌های چون زر سرخ نگاه دار که قَلّابِ شهر، صراف است