1 در تو دل خسته نظری تیز نکرد کز دیده هزار گونه خونریز نکرد

2 پرهیز کن از دود دلی، کز غم تو خون گشت وز دوستیت پرهیز نکرد

1 بردار درشتی ز دل خصم بنرمی کز پیه بنضج آید، ای دوست مغنده

1 زهی بزرگ عطائی که در مضیق نیاز امل پناه بدان دست درفشان آورد

2 ز بیم جود تو کان خاک در دهان افکند ز یاد دست تو بحر آب در دهان آورد